25/06/2019
info@rainydayz.nl
We hebben er al meermalen aandacht aan besteed: de vergeten ouderdomspensioenen. Honderden miljoenen euro's aan niet 'opgehaald' pensioen liggen te rijpen bij de pensioenfondsen omdat de pensioengerechtigden hun pensioen vergeten zijn, of omdat de pensioenuitvoerder de mensen niet kon vinden. Dat is zonde. Het siert de pensioenfondsen de nodige moeite te doen om de uitkeringsgerechtigden op te sporen. We kunnen slechts hopen dat al dat geld binnenkort z'n juiste bestemming heeft bereikt.
Maar nu heeft opnieuw een 'dingetje' de kop opgestoken. Onze grootste pensioenuitvoerder ABP kwam tot de ontdekking dat niet minder dan 16 duizend gevallen van arbeidsongeschiktheidspensioen vergeten of niet opgeëist zijn. Je vraagt je af hoe zo iets kan. Het zou interessant zijn te vernemen welke andere pensioenfondsen hier ook tegenaan lopen. Het gaat dan gemiddeld om een arbeidsongeschiktheidspensioen bij ABP als je in de WIA zit van zo'n € 200 per maand. De redactie van RTLZ bracht dit keurig onder woorden (zie link) waarbij ook ABP zelf aan het woord kwam. We juichen het van ganser harte toe dat ABP de daad bij het woord zal voegen om al die individuele aanspraken recht te zetten en tot uitkering met terugwerkende kracht over te gaan. Ik wil de pret niet bederven maar als je met terugwerkende kracht dat arbeidsongeschiktheidspensioen ontvangt, denk dan wel aan de consequenties daarvan op de inkomstenbelasting en de toeslagen die je eventueel ontvangt.
Maar als we nu even verder kijken dan de neus lang is het volgende. Deze kwestie raakt ABP als pensioenfonds voor overheid en onderwijs. De ambtenaren en het onderwijzend personeel kort gezegd. Dat zijn allemaal keurig geïnstitutionaliseerde instellingen en organisaties met veel interne zeggenschap, ondernemingsraden, overlegstructuren, managers en wat dies meer zij. Maar ook met een goed bezette afdeling Human Resources (HR, personeelszaken zeiden we vroeger) en met uitstekende toegang tot reïntegratietrajecten en alles wat met de opgetreden arbeidsongeschiktheid verband houdt. Althans daar ga ik graag van uit.
Naar verluidt heeft de werkgever (de overheid!) in veel gevallen de mensen niet gewezen op het bestaan van het arbeidsongeschiktheidspensioen. Eigenlijk is dat te dol voor woorden. Al die teamleiders, managers, adviseurs in schaal 14, directies, schoolhoofden, (centrale) ondernemingsraden en wie niet meer, hebben er gewoon aan voorbij gezien onder die onaangename omstandigheden van uitval de mensen te wijzen op het bestaan van dat arbeidsongeschiktheidpensioen. Als een financieel adviseur of advocaat zo'n fout maakt, kan hij gelijk een tevergeefs beroep doen op zijn beroepsaansprakelijkheidsverzekering.
Is dat te wijten aan de kaalslag na de bezuinigingen, oppervlakkigheid van HR (geen uitzondering), kwestie van te moeilijk, ongeïnteresseerdheid of onkunde van de verantwoordelijken? Het siert de pensioensector dit te ontdekken en recht te willen zetten. En dat steekt schril af bij het nalaten van de grootste werkgever in Nederland die in al de geledingen van z'n organisatie zich eens wat meer zou kunnen verdiepen in de uitgangspunten van goed werkgeverschap en zeker als het gaat om mensen in kwetsbare situaties.